“Elk nadeel heb zijn voordeel”, zei een bekende voetbalfilosoof. Dat kan zeker van de corona-pandemie gezegd worden. Naast alle problemen die het veroorzaakt, maakt het ook veel los. Het blijkt dat mensen opeens wel massaal op een andere wijze hun werk kunnen doen; het blijkt dat de lucht opeens wel veel schoner kan zijn; het blijkt dat kaders rond het nadenken over de toekomst opeens wel veel ruimer gelegd kunnen worden. Dit stimuleert weer om nieuwe wegen te gaan en te denken.
Ik werd blij verrast door een manifest van jonge economen, ondernemers en change-makers, die vanuit die achtergrond hebben nagedacht over de toekomst (www.francescoeconomy.org). Nu is blijkbaar het ijzer heet om te besluiten of teruggaan naar het normaal na de corona-pandemie wel hetzelfde normaal moet zijn als we gewend waren. Dit manifest richt zich vooral op de economie, aangezien de economie bovenal de sturende factor is in de gehele wereldsamenleving. Een economie met meer gelijkheid tussen landen en bevolkingsgroepen voor wat betreft macht, geld en kennis. Een bijzondere voorkeur is er voor de armen, waar dan ook ter wereld. Niet voor niets wordt dit manifest uitgebracht onder het kopje van ‘De economie van Franciscus’. Dit duidt op Franciscus van Assisi, maar waarschijnlijk ook op de huidige paus Franciscus, die deze jongeren heeft opgeroepen om zich hierover uit te spreken.
Het manifest pleit voor keuzes op alle niveaus. De meeste impact zullen de daden van de grote economische machten hebben. Maar ook op kleinere schaal zijn er keuzes te maken. Ik als individu op het kleinste niveau. Al lijkt mijn macht niet groot, ik kan bijvoorbeeld in het stemhokje wel een keuze maken. Een keuze die ook iets van de economie van Franciscus door kan laten klinken. Er is geen partij die dit volledig in haar programma heeft zitten, maar sommigen komen in de buurt.
"Terug naar het oude normaal lijkt ongewenst nu we de kans hebben om toch bij te schaven."
Bij mij strijdt koerswijziging in de economie om de prioriteit met de inzet om de klimaatverandering om te buigen. Alhoewel de meeste partijprogramma’s niet veel verder kijken dan een regeerperiode, zal er volgens mij voor een aantal kwesties toch nadrukkelijk verder vooruit gekeken moeten worden. Het klimaat is er daar een van. Overigens ook iets waarin onze patroon Franciscus van Assisi een aardig duitje in het zakje kan doen als het gaat om het bepalen van de richting. Niet dat hij er veel over gezegd of gedacht heeft, maar de omgeving had wel zijn aandacht. En dat was al substantieel meer dan veel anderen ons hebben aangereikt.
Via het stemhokje recht doen aan alle schepselen lijkt een onmogelijke keuze, maar wat er het dichtst bij komt kan mijn stem krijgen. Hiermee creëren we toch kansen voor een ander normaal. Terug naar het oude normaal lijkt ongewenst nu we de kans hebben om toch bij te schaven. En flink bijschaven zelfs als het even kan. Ik ga er voor.