De media en nieuwsbrengers hebben het in deze dagen druk. Aan oorlogen en crises geen gebrek. Op dit moment – het moment dat ik deze blog schrijf – beheerst vooral de strijd tussen Israël en Hamas in de Gazastrook het nieuws. Er is waanzinnig veel aandacht voor deze oorlog. Aan camera’s en journalisten geen gebrek. En mede daarom zijn er inmiddels dan ook al zo’n veertig journalisten en cameramensen omgekomen in Gaza.
De andere oorlogen – die woeden in de Oekraïne, Birma, Congo, Ethiopië, Jemen, Somalië, Syrië en ga zo maar door – kun je voorlopig labelen onder het kopje ‘vergeten oorlogen’.
Ook dé allergrootste crisis die de wereld kent, de voortgaande klimaatcrisis, lijkt steeds meer in de vergeethoek terecht te komen. Niet dat er niet genoeg recente uitgebrachte rapporten over bestaan. De stroom alarmerende (VN-)rapportages van klimaatwetenschappers, ecologen en metereologen is zeker niet aan het opdrogen.
Onlangs waarschuwde de milieuorganisatie van de VN (UNEP) in zijn jaarlijkse rapport over klimaatfinanciering dat ontwikkelingslanden erg kwetsbaar blijven voor de gevolgen van klimaatverandering. Uit het rapport blijkt dat er wel tien tot achttien keer meer geld naar het verminderen van de kwetsbaarheid voor klimaatverandering moet gaan dan de rijke landen nu aan hulp opbrengen. Dit was in 2021 zo'n 21 miljard dollar, maar volgens de berekeningen van de onderzoekers moet er de komende jaren naar schatting jaarlijks 215 miljard tot 387 miljard voor beschikbaar zijn.
Maar alle landen geven hun geld op dit moment liever uit aan kogels, bommen, granaten, drones en raketten om oorlogen te kunnen (blijven) voeren. De wereld geeft ruim 20 keer meer uit aan bewapening dan aan klimaatfinanciering!
En de niet opgeloste geopolitieke spanningen bedreigen en verlammen de internationale samenwerking al jaren.
Maar nu, iets heel anders. De vijgenboom in de achtertuin draagt voor het eerst in oktober en november meer rijpe vruchten dan in de zomer. De oogst is overweldigend! Gisteren kwam de buurvrouw nog aan met een pan vol met overrijpe vijgen. Of wij ze wilden hebben om ze te verwerken tot jam. Maar we hebben ‘nee’ gezegd, want we komen zelf om in de rijpe vruchten.
Deze bijzonder rijke oogst is natuurlijk een vrucht van een uitzonderlijk warm en nat najaar. Goed voor bomen die gedijen in een subtropisch klimaat zoals de vijgenboom.
En zo komt de klimaatverandering letterlijk op mijn en ons bord terecht!
Op 22 november zijn er weer verkiezingen in ons land. Iedereen mag weer nadenken en beslissen welk hokje je rood maakt in de stembus.
Wat mij betreft zal dat een hokje zijn van een partij die vol inzet op het oplossen van de milieucrisis en het tegengaan van de klimaatverandering.
Dan eet ik straks in november in plaats van vijgen weer gewoon een lekkere Hollandse appel!