Dit boek is geschreven door Will Storr, een Engelse journalist en romanschrijver. In iets minder dan 400 pagina’s neemt hij de lezer mee naar een ver verleden. Hij brengt de lezer langs de tijd van de Grieken naar de Middeleeuwen en zo verder naar de huidige tijd. Het onderwerp? Wij zelf. Hij probeert tijdens deze wandeling door de tijd duidelijk te krijgen hoe we in onze tijd van perfectionisme zijn beland. In het eerste hoofdstuk bespreekt hij de tijd van nu; steeds meer jongeren kampen met burn-out, depressie of suïcidale gedachten. Tegelijkertijd moet alles op social media perfect zijn, alleen het beste en het mooiste wordt naar buiten gebracht. Storr wil weten hoe het zo ver heeft kunnen komen met deze generatie en begint daarvoor bij de Grieken. Hij is van mening dat daar al sprake was van een hoog individualistisch gehalte met een zweem van perfectionisme. Gedurende de hoofdstukken die daar op volgen is de lezer getuige van een reis door de tijd. Storr stipt de gebeurtenissen of momenten aan die belangrijk zijn geweest voor het ontwikkelen van het huidige zelfbeeld. Hij noemt daarbij verschillende personen, bewegingen en onderzoeken die hebben bijgedragen aan het individualistische en perfectionistische zelfbeeld dat deze generatie kenmerkt. Storr beschrijft in zijn boek de verschillende ontmoetingen die hij heeft gehad met mensen waardoor dit boek tot stand kon komen. Van verschillende technici tot selfies-makende instagirls enzovoort.
Het boek is verdeeld in acht hoofdstukken en hoewel ze zeer duidelijke namen hebben (bijvoorbeeld: the good self, the bad self, the digital self) laden de titels niet altijd de dekking van het hoofdstuk. Dat brengt de lezer gelijk bij een gebrek aan structuur. Los van de vragen die hij in het eerste hoofdstuk lijkt te stellen (hoe komt het dat het aantal burn-outs en depressies zo hoog is in deze tijd?) volgt er verder geen duidelijke structuur of aanpak van hoe hij dat gaat onderzoeken. Wat volgt zijn anekdotes, verhaaltjes of reflectieve beschouwingen op gesprekken die hij met anderen voerde. Geen enkel hoofdstuk biedt structuur aan het lezen wat dat betreft. Het laatste hoofdstuk heeft als titel: “How to stay alive in the age of perfectionism?” Met zo’n prangende vraag zou het niet moeilijk moeten zijn om een heldere lijn te geven aan je hoofdstuk, maar ook daar duurt het lang voordat Storr bij zijn punt uitkomt.
Ondanks het gebrek aan structuur, wat meerdere malen erg hinderlijk is, is dit wel een boek wat vaker gelezen zou mogen worden. Storr pakt een probleem aan wat van groot belang is in de westerse samenleving. Het onderwerp komt steeds vaker terug in het journaal en Storr probeert duiding te geven aan het ontstaan hiervan. Ook probeert hij een antwoord te geven op hoe daar mee om te gaan. Desalniettemin is het daarom op sommige plekken in het boek zeer verhelderend met verfrissende inzichten, waar velen van onze jonge generatie een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.