

Het is nu alweer zes weken lente, het is mei en voelt het als volop zomer. De komst van het nieuwe voorjaar is voor mij een reden om er uitgebreid bij stil te staan.
De betekenis van seizoenen is me pas echt duidelijk geworden toen een Braziliaanse vriend mij uitlegde hoe het leven in Nederland zijn wereldbeeld verandert had. Hij had altijd in een stad met een tropisch klimaat gewoond. Met winters rond de 25º C en zomers rond de 40º C. Door in Nederland te wonen begon hij de betekenis van uitspraken als ‘hij bleef ijskoud’ of ‘de wereld is een koude en eenzame plaats’ te begrijpen. Hij kende de zinnen natuurlijk wel maar kou associeerde hij voorheen alleen met ‘verfrissend’, ‘verkoelend’ en ‘aangenaam’.
Voor ons is het anders. De zon is geen vijand die met airconditioning bestreden moet worden, maar een geliefde vriend die in de lente terugkomt van weggeweest en al het jonge groen omhoog doet schieten. De zon lacht je tegemoet en jaagt de winter weg. In de zomer blijft de zon voornamelijk deze goede vriend. Waar je, zeker als het vakantie is, volop van kunt genieten.
Er is een gedicht van Vasalis met de titel ‘Voorjaar’. Het gaat zo:
Voorjaar
Het licht vlaagt over 't land in stooten
wekkend het kort en straf geflonker
der blauwe wind-gefronste sloten;
het gras gloeit op, dooft uit, is donker.
Twee lamm'ren naast een stijf grauw schaap
staan wit, bedrukt van jeugd in 't gras...
Ik had vergeten hoe het was
en dat de lente niet stil bloeien,
zacht droomen is, maar hevig groeien,
schoon hartstochtelijk beginnen,
opspringen uit een diepe slaap,
wegdansen zonder te bezinnen.


Vasalis zegt in haar gedicht dat de lente niet stil bloeien en zacht dromen is, maar hevig groeien. Ze noemt hiermee twee krachten. Als eerste zijn er de zachte krachten die niemand ziet wanneer ze te werk gaan. En toch zijn ze er: 'het zacht dromen en stil bloeien'. Als een rivier die langzaam een rivierbedding uitslijt. Een langzame kracht, langzaam maar gestaag gaat deze te werk.
Maar Vasalis vergelijkt de lente met een tweede kracht, een hevige kracht 'niet zacht droomen, maar hevig bloeien'. Jong groen verschijnt van de ene op de andere dag. Bloemen schieten binnen enkele dagen omhoog. Misschien zie je dat ook wel bij baby's. De eerste maanden veranderen ze nog dagelijks. Een grote, heftige kracht.
Deze hevige kracht hebben we ook gezien toen er ineens een aantal dagen volle zon was en het uit het niets 26º C werd. Jammer dat de Braziliaanse vriend waarover ik schreef toen net terug was naar Brazilië. Hij had vast willen meemaken hoe de wereld er van de ene op de andere dag anders uit kan zien.
Deze krachten zie je ook op andere plekken in de natuur. Zo doet de zon bloemen niet alleen opkomen maar blijven bloemen hun hele leven in interactie met de zon. Ze zijn hier natuurlijk van afhankelijk.
Hierbij ontvangen ze niet alleen passief maar hebben ze ook actief een aandeel in deze interactie. Wanneer de zon vanuit een bepaalde hoek schijnt kunnen bloemen hun kopje naar de zon richten. En wanneer het water diep in de grond zit zorgen de innerlijke krachten van sommige bloemen ervoor dat ze hun wortels strekken richting het water. Dit zou je een vorm van zelfzorg kunnen noemen.
"De zon is geen vijand die met airconditioning bestreden moet worden, maar een geliefde vriend die in de lente terugkomt van weggeweest en al het jonge groen omhoog doet schieten."


Hoe de seizoenen ons beïnvloeden voelen we natuurlijk van binnen uit. Zelf heb ik geen ervaring met het leven in een ander klimaat. Ik niet weet wat het betekent als je maar zeer zelden een trui hoeft aan te trekken. Of als het juist ’s winters al om 15:00 donker is. Zou je leven dan anders zijn? Zou je je anders voelen? Zouden de heftige en stille krachten dan anders verdeeld zijn? Ik denk het wel.
Natuurlijk zie je de groeikracht van de natuur in het hele leven, zoals in alle verschillende levensfases. Soms zijn er momenten waarin de verschillende krachten, de langzame en de heftige, uit elkaar lopen. Wanneer je ziek bent kan het misschien voelen alsof je lichaam krachteloos is. Terwijl je geest misschien wel heel krachtig is. Als een bloem die wel wil bloeien maar wiens bladeren zich niet spreiden.
De puberteit is voor veel jonge mensen een tijd waarin de groeikracht overweldigend kan zijn. De lichamelijke groei gaat razend snel terwijl de geest er ongemakkelijk achteraan hobbelt. Onwennig aan dit nieuwe, grotere lichaam.
De lente is nu al een tijdje bezig. Een seizoen dat voor veel mensen verdrijving van de kou door de zon betekent. We gaan nu de zomer in, een seizoen dat voor veel mensen het leven steeds meer buiten laat afspelen. Ik wens jullie allemaal een goede zomer.