Er ligt een mooi Paasweekend in ons verschiet. Temperaturen van meer dan 20 graden worden ons voorspeld. Echt voorjaar. En mooi om van te genieten. Ik verheug me al op het paaseieren zoeken met de kleinkinderen. Intussen is het ook al wel weer enige tijd droog. En voor de komende weken wordt ons evenmin neerslag voorspeld. Velen zullen dat als prachtig ervaren. Ikzelf heb daar gemengde gevoelens bij.
Van huis uit heb ik een opleiding als hydroloog gehad. Alles rond water, de kringloop, de standen en de stroming: ik heb er jarenlang mijn studie en beroep van kunnen maken. Hoewel ik inmiddels al vijftien jaren geleden de switch naar het pastoraat heb gemaakt, blijft het water mij boeien. Ik meet elke week de grondwaterstand naast mijn huis. En het water staat nog steeds flink dieper dan gemiddeld rond deze tijd verwacht mag worden. Het tweede jaar op rij ben ik in april al aan het watergeven in mijn tuin omdat er niets van boven komt. De planten willen ook leven, groeien en bloeien.
Als ik dit constateer en niet verder kijk, dan is mijn conclusie dat de klimaatverandering wel heel snel gaat. Ik weet dat ik die conclusie niet zomaar mag trekken, maar kort door de bocht zijn het signalen van klimaatverandering. En hoe velen met mij trekken niet diezelfde conclusie. Of trekken uit andere signalen juist tegenovergestelde conclusies. Op enkele feiten worden conclusies gebaseerd en dat is weer een voedingsbodem voor een mening. Door de snelle media kennen we dus ook een snelle meningsvorming en daardoor een veelheid daaraan. Wie weet hieruit nog de weg te vinden?
Een mooi voorbeeld hierbij blijf ik alle voedingsadviezen vinden. Werd steeds nog verkondigd dat een glaasje wijn per dag niet schadelijk is: twee weken geleden is dat ook weer afgeschoten. Elk glaasje is slecht voor je hersenen. En intussen blijkt koffie dan weer goed te zijn: tot vier koppen per dag mag. Ik blijf mijn drinkpatroon maar aanpassen (als ik dat zou willen).
We denken er allemaal een beeld van te hebben, maar pas als we al die beelden bij elkaar brengen, zullen we die kern daadwerkelijk kunnen zien.
Ik noem dit ook maar een vorm van droogte. Door de versnippering van adviezen, conclusies en meningen, blijft de kern waar het om draait buiten beeld. We denken er allemaal een beeld van te hebben, maar pas als we al die beelden bij elkaar brengen, zullen we die kern daadwerkelijk kunnen zien. En als je die kern met het woord ‘waarheid’ aan wilt duiden, dan kom je bij de overkoepelende verhalen terecht. Wie kan ons die verhalen vertellen? Hoe moet het verder met de economie, de wereldbevolking, met Europa en wat al niet meer? We zoeken er allemaal naar, maar vinden het nog te weinig. Hoe door deze droge periode heen te komen?
Ik wens je mooie en gezegende Paasdagen toe. Met zon, ontspanning en de nodige ontmoetingen. Wellicht ook iets van bezieling: dat we in het spoor van Christus mogen opstaan uit de droogte. Dat we ons leven, onze samenleving en de schepping weer mogen (aan-)vullen met water uit de bron. Een oase voelt zoveel beter aan dan een woestijn.