Vertrouwen
Het vertrouwen van de Tweede Kamer in het kabinet is weg. Het vertrouwen van de toeslagouders in de Belastingdienst is weg. Het vertrouwen in goede coronavaccins is aangetast. Oplichters proberen je aan alle kanten te grazen te nemen en je wordt op voorhand argwanend. Kortom: het ontbreekt nogal eens aan vertrouwen. Niet alleen in onze tijd; dit is van alle tijden. Op elk moment in je leven hebben wij er mee van doen en het mooiste is, in welk contact dan ook, dat je de ander, wie dan ook, kunt vertrouwen. Want het is belangrijk dat je een ander vertrouwen kunt.
Nu is het best lastig om vertrouwen te krijgen. Je kunt het niet kopen, leren of afspreken. Bovendien is vertrouwen een gevoel dat niet alleen van jou afhangt, maar ook van de ander. Daarbij bouwt vertrouwen zich langzaam op, maar kan het ook snel weer weg zijn (het komt te voet en gaat te paard). Beschaamd vertrouwen komt dan ook regelmatig voor. Het lijkt wel iets om moedeloos van te worden.
Maar dan is er de andere kant: opeens blijkt iemand veel meer te vertrouwen te zijn dan je verwacht had. De aanleiding is vaak onverwacht. Bij een gebeurtenis, een onverwacht moment, is er opeens iemand die naast je staat, je helpt of goede woorden spreekt. Ik moet hierbij ook denken aan de lezing die ik afgelopen weekend in de viering hoorde. Paulus, net bekeerd, wordt met scheve ogen aangekeken. Iemand die ons eerst vervolgde en met de dood bedreigde, die wil zich opeens bij ons aansluiten? Dat kan niet te vertrouwen zijn. Dat is de situatie, de patstelling, die doorbroken wordt door Barnabas. Hij kent Paulus, neemt het voor hem op en weet het vertrouwen van zijn broeders te winnen.
Vertrouwen krijgen of terugwinnen, het vraagt dus wel een stap die kant op. Dat kan van de ander komen, maar ook van jezelf. Zo is ook de kabinetsformatie een spannend proces geworden, omdat het nu niet alleen om een regeerprogramma gaat maar ook om vertrouwen. En als stellingen betrokken zijn, dan zal er toch van een of meerdere kanten een stap gezet moeten worden om bij elkaar te komen. Excuses, terugkomen op eerdere uitspraken, in woord en daad laten zien dat het wel goed zit met jou: allemaal mogelijkheden om weer aan dat vertrouwen te gaan werken.
Gelovige mensen hebben altijd nog een troefkaart achter de hand: God zelf. In Zijn persoon of die van Jezus, de Geest, Maria of een van de andere heiligen ligt het vermogen om altijd te vertrouwen te zijn. Dat kan heel bemoedigend werken in een mensenleven. Dat inspireert en zet aan tot het overschrijden van drempels naar de ander, naar de wereld toe. In dat kader wordt altijd meer goed dan kwaad gedaan. En dat is vooruitgang voor de wereld en de mensheid. Ik vertrouw er dan ook op dat een goede invalshoek is voor de toekomst. En dat zeg ik in het spoor van Franciscus en Clara. Zij vertrouwden daar ook op.